Sikuwahi kufikiria kuwa siku moja watoto wangu waliowatamani kwa muda mrefu wangekuja kunichukia kiasi cha kuniita kwa jina langu la kwanza badala ya “Mama.” Nilihisi kama moyo wangu unapasuka kila waliponitazama kwa macho ya ugeni kana kwamba mimi ni mgeni kabisa ndani ya nyumba niliyowazalia. Ilikuwa ni maumivu ya aina yake, na kwa muda mrefu nilijilaumu, nikiamini pengine mimi ndiye chanzo cha kila kitu.

Jina langu ni Eliza, mama wa watoto watatu—wavulana wawili na binti mmoja. Nilichelewa kupata watoto, na kwa miaka mingi tulihangaika na mume wangu kutafuta tiba ya utasa. Ilipofika mwaka wa saba wa ndoa, nilifanikiwa kushika mimba, lakini kuanzia hapo maisha yangu yalibadilika kabisa.

Mara tu nilipojifungua mtoto wa kwanza, mama mkwe wangu alibadilika ghafla. Alikuwa mtu wa kunitabasamia kila wakati, lakini akageuka na kuwa mkali kiasi cha kusema wazi kwamba watoto wale hawakuwa wake.

Alianza kunishutumu kuwa nilitumia njia za kishirikina kupata mimba. Nilijaribu kumweleza kuwa nilikuwa nikihangaika kwa muda mrefu kutafuta mtoto, lakini hakuwa tayari kunisikiliza.

Miaka ilivyozidi kwenda, hali ya nyumbani ilizidi kuwa mbaya. Nilihisi kama kila kitu kilikuwa kinanielekea vibaya. Watoto wangu, ambao nilihangaika nao kwa mateso makubwa, walikuwa wakinikwepa.

Walikuwa karibu na bibi yao kuliko na mimi. Wakati mwingine walikuja kutoka shule wakisema mama yao ni mchawi. Nilishindwa kuelewa walikuwa wanapata wapi habari hizo.

Lakini lililoniumiza zaidi ni pale mtoto wangu mkubwa, Patrick, aliponiambia mbele ya watu, “Wewe si mama yangu, usinilazimishe kukuita mama!” Nilijifungia chumbani na kulia kama mtoto mdogo.

Mume wangu naye alikuwa kama haoni chochote. Aliishi kama mpita njia nyumbani, akiniangalia kwa jicho la huruma lakini bila msaada wowote wa maana.

Siku moja, jirani yangu mmoja, mama Janeth, alikuja kunitembelea. Aliniambia kuwa alikuwa ameona ndoto mara mbili zikimuonyesha mama mkwe wangu akiwa na picha ya familia yangu kwenye kaburi la mzee wao, akichoma ubani wa ajabu. Alisema ndoto hizo zilikuwa zikiwaambia kuwa kuna siri nzito ya kichawi ndani ya familia yangu.

Kwa wakati huo nilikuwa tayari nimevunjika moyo. Nilihisi kama sina cha kupoteza. Mama Janeth alinishauri niwasiliane na wataalamu wa tiba asilia kutoka Mkoa wa Mara waliomsaidia binamu yake aliyeishiwa kabisa matumaini ya ndoa.

Niliwasiliana nao kwa simu kupitia namba +255 763 926 750, na baada ya mazungumzo ya kina, waliweza kunieleza kuwa watoto wangu walikuwa wamefungwa kiakili na kiroho kupitia ndumba, ili waniogope na kunichukia.

Nilisafiri hadi ofisini kwao, nikapewa dawa za kuondoa nguvu hizo za kishirikina kwenye nyumba yangu na juu ya watoto wangu. Nilielekezwa kuzitumia kwa siku saba tu.

Usiku wa pili tu baada ya kuanza kutumia dawa hizo, nilisikia mtoto wangu mdogo akiniita, “Mama!” kwa mara ya kwanza baada ya miezi mingi. Nililia machozi ya furaha usiku huo.

Kwa kipindi cha wiki moja, hali ya nyumbani ilibadilika kabisa. Watoto wangu walirejea kuwa karibu nami, wakaniita mama bila woga wala mashaka.

Mume wangu naye alianza kunionesha upendo aliokuwa ameupoteza kwa muda mrefu. Baadaye alikiri kuwa hata yeye alikuwa akiota ndoto za kutisha kila alipojaribu kunikaribia, jambo lililomfanya aniogope bila sababu.

Leo hii, familia yangu imepona. Watoto wangu wamekuwa na mawasiliano ya kawaida nami, na hata mama mkwe wangu ameanza kuwa mpole baada ya kutembelewa na watu wake waliomwambia aache vitendo vya kishirikina.

Najua wanawake wengi wanapitia mateso ya aina hii bila kuelewa kiini chake. Ukiwa na matatizo ya kifamilia yanayoonekana hayana sababu ya moja kwa moja, usikate tamaa. Tafuta msaada mapema. Nilitaka kujiua kwa huzuni, lakini leo hii naishi kwa amani, kwa sababu niligundua chanzo na kuchukua hatua sahihi.